دقیقا یک سال میشود که قوه محترم قضاییه برای مبارزه جدی با معضل فساد، آستین‌ها را بالا زده است. این مبارزه آن زمان شکل رسمی به خود گرفت که صادق لاریجانی در مردادماه سال 97 طی نامه‌ای به آیت‌الله ای رهبری معظم، اذن اقدامات ویژه در برخورد قاطع و سریع با اخلالگران و مفسدان اقتصادی» خواست؛ اذنی که طبیعی بود با آن موافقت خواهد شد. با آمدن جناب رئیسی، عزم قضا برای نبرد با غول هفت‌سر فساد، جزم‌تر از قبل نیز شد.
با این همه اما یک سوال مهم مطرح است؟ آیا با صرف غل‌وزنجیر مفسدین، ولو دانه درشتانی مانند طبری‌ها، پهلوان‌ها، شریفی‌ها و ریخته‌گران‌ها، لکه فساد به معنی رادیکال و ریشه‌ای کلمه، از دامان سیستم ی زدوده خواهد شد؟ به نظر نگارنده نه. تا مادامی که نهاد ویژه‌خواری، خویشاوندپروری و گَنگ‌سالاری در ایران مستقر و سیال است و گروه‌های دست‌نزدنیِ» متعدد و پراکنده، مشغول تنعم از چنته به ظاهر تجدیدپذیرِ رانت‌های پیچیده و رنگارنگ هستند، بی شک بازتولید سیکل فساد در آینده، با وضعی پردامنه‌تر و گسترده‌تر، امری دور از انتظار نخواهد بود. بدون تنزل نهادهایی از این نوع، دعوی مبارزه با فساد، صرفا شعاری با پشتوانه حداقلی و با غایتِ حداکثریِ اقناع و یِ مقطعیِ مطالباتِ افکار عمومی خواهد بود. اجازه ندهیم در افواه اینگونه بپیچد که نظام جمهوری اسلامی، فقط برای گذر به سلامت از پیچ بحران‌ها، دست به مبارزه با مفسدین -بدون دست‌برد در نهادهای و سازوکارهای فسادزا- زده است.
مبارزه ,فساد ,فساد، ,یک ,برخورد ,سال ,مبارزه با ,شد با ,زده است ,بازتولید سیکل ,شک بازتولید
درباره این سایت